آیا زندگیتان را با شور و شوق سپری می کنید؟

شور و شوق داشتن یعنی زنده بودن. حقیقتاً زنده بودن. شور و شوق داشتن، یعنی گرما و انرژی و نیرو داشتن.

همه ما وقتی کاری را از سر شوق انجام می دهیم احساس انرژی و سرزندگی بیشتری می کنیم. همه ما وقتی با اشتیاق کاری را انجام می دهیم بیشتر احساس زنده بودن می کنیم.علتش هم این است که شور و شوقمان ما را به منشأ عالم هستی وصل می کند و ما از آنجا گرما و نیرو می گیریم و سرزنده تر می شویم.

شور و شوق همان عاملی است که کوهنوردان را به فتح بلندترین قله‌ ها می‌ کشاند.

همان عاملی است که مکتشفان را به اعماق اقیانوس ها و دورترین سرزمین ها می برد.

همان عاملی است که کودک روستایی را هر روز در گرما یا سرما با پای پیاده به مدرسه ای چند کیلومتر آن طرف‌ تر می‌ کشاند.

شور و شوق، همه چیز از جمله خود ما را تغییر خواهد داد. چنانچه با شور و شوق دنبال چیزی برویم انسانی متعهدتر و بارورمندتر می‌ شویم. خوب که بنگریم، در نهایت هیچ چیزی جای شور و شوق را نمی‌ گیرد. به همین علت است که یکی از مهم ترین وظایف ما در زندگی این است که ببینیم چه چیزی یا چه کاری ما را سر شوق می آورد. چیست که سر از پا نشناخته به سویش کشیده می شویم. چیست که بی آن احساس می کنیم زندگی مان بی فروغ و بی‌ رمق و بی‌ انگیزه است. آنگاه همان کاری را بکنیم که برایش اشتیاق داریم.

امروزه متخصصان وقت زیادی صرف می کنند تا بفهمند که چه چیزی باعث موفقیت می‌ شود. در واقع بیش از هر چیزی، شور و شوق است که موفقیت خواهد آورد. شور و شوق کودک برای یادگیری، او را در درس و مشق موفق می‌ کند. شور و شوق بذر برای رشد کردن، آن را به دانه و سپس به درختی تناور تبدیل می‌ کند. هر کاری که ما با احساس شور و شوق انجامش بدهیم، بذر موفقیت را در دل خود دارد.