سم یا سرطان روح چیست؟

همۀ برزگان به ما توصیه کرده اند که دیگران را ببخشیم و از گناه دیگران بگذریم بخشیدن، فراموش کردن و ازخودگذشتگی نیست و با تحمل کردن افرادی که ما را رنجانده اند فرق دارد. شما مجبور نیستید دیگران را ببخشید ولی هنگامی که بدانید که اگر از اشتباهات دیگران بگذرید و به آنها نچسبید، چقدر آرامش بیشتری دارید، هرگز کینه توزی، خشم و قهر را انتخاب نمی کنید.

فراموش نکنید که بخشیدن نشانه عزت نفس بالای شماست. بخشیدن، فراموش کردن و رها شدن از احساسات  ناخوشایندی است که به حوادث گذشته مربوط می شود. وقتی نمی توانیم دیگران را ببخشیم، خود را فردی فراموش شده، مأیوس و ناتوان می دانیم. در واقع ما نمی توانیم منکر اشتباهات خود شویم؛ اما می توانیم رفتار خود را تغییر دهیم تا شرایط مطلوب تر و آینده بهتری را به خود نوید دهیم.

در واقع بخشش، آمادگی برای رهایی از رنج های گذشته و تصمیمی است برای پایان دادن به مشکلاتی که از گذشته با خود داریم. البته در بخشی از وجود ما این باور وجود دارد که می توانیم آرامش فکرمان را با پیروی از نفرت، خشم و رنج به دست آوریم و همواره حساب و کتاب های عادی داشته باشیم و دچار حالاتی مانند کینه، نفرت و خشم شویم. بدین ترتیب نمی توانیم آرامش داشته باشیم.

بخشش می تواند ما را از زندانی که با ترس و غضب در ذهن خود ساخته و بر خود تحمیل کرده ایم رها کند یا به دید روانشناسان رنجش هایی که در ذهن ما باقی می مونه مثل سم یا سرطان هستنند. یعنی سم و سرطان رو تو بدن خودمون نگه می داریم بخاطر اینکه از دیگران ضربه خوردیم حالا اگر شما این سم یا سرطان رو از بدنت دور نکنی در دراز مدت دچار مشکلات عدیدۀ جسمانی خواهی شد و حال خوبی نداری. پس باید حتما این بار سنگین رو از دوشمون بذاریم زمین و راحت تر زندگی کنیم تا بتونیم به آرامش بیشتری دست پیدا کنیم و احساس نیک درونمون رو بیشتر تجربه کنیم

اگر اخبار مختلف یا مطالبی را مطالعه می‌کنید که می‌دانید موجب ناراحتی شما خواهند شد، زمان آن فرا رسیده است که درباره سمزدایی روح خود فکر کنید. افراد منفی نگر می‌توانند با گذشت زمان شما را نیز شبیه به خود کنند، در شرایطی که حتی تا مدت‌ها پس از وقوع این اتفاق نیز متوجه آن نشوید. به این نکته توجه داشته باشید که بین یک فرد منفی نگر و فردی که به اجبار در وضعیتی منفی قرار گرفته است، تفاوت بزرگی وجود دارد و باید این مساله را مد نظر قرار داد.

احساسات و عواطف آن چیزی هستند که ما را انسان می‌سازند. اینکه هیچ احساسی نداشته باشید، شرایطی بد محسوب می‌شود. احساسات حالتی خنثی دارند و اینکه ما چگونه با آنها سر و کار داشته باشیم، شرایط را بهتر یا بدتر می‌سازد. اما زمانی که بی حس شده اید و هیچ چیزی، چه خوب و چه بد، تغییری در شما ایجاد نمی‌کند، زمان سمزدایی روح فرا رسیده است.

ما درد مزمن را با دارو درمان می‌کنیم. ما بی خوابی را با داروهای خواب آور درمان می‌کنیم. ما از طریق ورزش و رژیم غذایی متعادل وزن خود را مدیریت می‌کنیم. و ممکن است به بی حسی روحی خود برچسب یک بیماری روانی، مانند افسردگی، زده و علائم آن را با مصرف دارو پنهان کنیم که امکان وخیم‌تر شدن شرایط را افزایش می‌دهد.از این رو، ارتباط برقرار کردن با تمامی حواس می‌تواند بار دیگر احساسات شما را در مسیر درست قرار داده و به بهبودی زخم‌هایی که با چشم قابل مشاهده نیستند، کمک کند.

زمانی که میزان مواد شیمیایی بد و مضر در بدن انسان افزایش می‌یابد، بار سمی اضافی را موجب می‌شود. این شرایط ما را بی‌حال ساخته و حتی ممکن است موجب بیماری شود. به روشی مشابه، احساسات منفی نیز می‌توانند در بدن ما تجمع کنند. در صورت نادیده گرفتن، این شرایط می‌تواند به شدت بر ذهن، روح و بدن ما فشار وارد کند. زمانی که موضوع موارد منفی که برای ما بد هستند، مطرح می‌شود، بدن و روح به یک اندازه نیازمند توجه هستند.